Édouard Ferlet ( 1971) begon met pianospelen op 7-jarige leeftijd, hij studeerde klassieke muziek op de l’École Normale de Musique de Paris en later op het conservatorium, eind jaren ’80 vertrok hij naar Boston en studeerde bij leraren als Herb Pomeryy , Hal Cook e.a., in 1992 haalde hij zijn graad aan de Berklee College of Music in Jazz Competition en kreeg de Berklee Jazz Performance Award. Terug in Frankrijk werkte hij als componist voor verschillende t.v programma’s en nam hij 2 albums op met mensen uit de nieuwe Europese jazzgeneratie, “Escale”en “Zazimut”. In 2000 ontmoette hij bassist Jean-Philippe Viret en maakte in een tijdsbestek van 6 jaar 3 albums met hem en o.a. drummer Fabrice Moreau. Het trio had veel succes, maar Ferlet begeleidde ook vocalisten uit verschillende genres, jazz met Mark Murhy, gospel met Manda Djin, World met Geoffrey Oryema en cabaret met Lambert Wilson. In 2006 startte hij met Benjamin Gratton Melisse een label voor eigentijdse Franse jazz.

Altérité is de naam van het nieuwe quartet van Ferlet ,vertaalt anderszijn, en dat kan betrekking hebben op de instrumentatie van de groep die bestaat uit Édouard Ferlet op piano, Naiïssam Jalai op fluit, Sonny Troupé op drums, ka (tamboer uit Guadeloupe) en Guillaume Latil op cello. Naïssam is van Frans-Syrische afkomst , Sonny komt uit Guadeloupe en Guillaume uit Marseille. Anderszijds kan de naam ook slaan op de muziek van deze groep die weliswaar in vele opzichten kan vallen binnen het kader van de jazz, per slot van rekening een muzieksoort met ruime grenzen, maar er zijn ook duidelijke verwijzingen naar rock (“Parabole”) , klassiek (“Identité”) en wereldmuziek (“Récit”). Een ding is zeker, dit is weer een uiterst interessant project van Ferlet, dat was al het geval met het Trio Viret, zijn solo albums “Think Bach 1 & 2” en zijn duo met klavecimbelspeelster Violaine Cochard. En ook hier met drie topmuzikanten weet hij weer de juiste snaar te raken, ze spelen, improviseren, zoeken en komen samen tot een geslaagde muzikale oplossing. Alle nummers hebben een andere uitstraling maar hebben een ding gemeen, ze boeien van begin tot eind.

Tot mijn favorieten behoort zeker het nummer “Intégrité” met spannend samenspel van piano en fluit in een soort huppelende cadans die wordt overgenomen door cello en slagwerk in een soort stop and go race. Als liefhebber van de cello, kan ik ook erg genieten van het nummer “Ascendant” waarin de cello centraal staat. Meestal ben ik niet zo weg van woordloos gezang of minder eerbiedig geneurie, maar Naïssam Jalai gebruikt het sporadisch en prima passend in het muzikale concept . Meer informatie ga ik er niet over loslaten, dit album moet beluisterd worden, de muziek gaat alle kanten op zelfs binnen hetzelfde nummer, knap en bovendien uitermate boeiend en intrigerend.

Jan van Leersum.